Ακούω τις συζητήσεις στο κατάστρωμα
Ακούω τις συζητήσεις στο κατάστρωμα. Ακούω σε αυτά που λες και καταλαβαίνω με αυτά που δεν Λες ότι είναι στιγμές που βλέπεις πλέον το Ρωμέϊκο. Είναι Αλήθεια ότι εδώ και κάποιο καιρό το Ρωμέϊκο φαίνεται για μια-δύο στιγμές όταν δεν Υπάρχει Ομίχλη. Κάποιοι το Βλέπουν τελευταία από το Κατάστρωμα, να ξεπροβάλει στο βάθος του Ορίζοντα και μετά να εξαφανίζεται. Χάνεται από τα μάτια τους τόσο γρήγορα που αναρωτιούνται αν ήταν Οφθαλμαπάτη....
Ξέμπαρκε μην ζητάς να σου το περιγράψουν. Δεν θα το αντέξεις, δεν θα το δεχτείς γιατί δεν έχει καμία σχέση με αυτό που εσύ ονομάζεις Ελλάδα. Η Ελλάδα όπου Ζεις δεν υπάρχει.... Είναι ένα κατεστραμένο λιμάνι στο οποίο πέθαναν αυτοί που ονόμαζες θεούς που κάποτε δύο τρεις τους ήταν άνθρωποι... Άνθρωποι που έζησαν λίγο περισσότερο από τα τρισέγγονα τους αλλά κι αυτοί έφυγαν γιατί το Δέντρο της Ζωής χάθηκε με τον Παράδεισο. Έφυγαν και άφησαν πίσω τους δαίμονες που μεθούσαν με το αίμα των θυσιών ανθρώπων στα ψεύτικα μαντεία...
Αλλά εσύ ξέμπαρκε έμεινες ακόμη αγκιστρωμένος στο ίδιο λιμάνι. Μπορεί να μεγάλωσες, να μην πιστεύεις πλέον σε θεούς αλλά οι δαίμονες που ταλαιπωρούσαν τους προγόνους σου ήρθαν πάλι. Επέστρεψαν γιατί Ξέχασες Αυτόν που σε έχει Ελευθερώσει. Ξέμπαρκε εάν δεν Πιστέψεις, εάν δεν τολμήσεις Πραγματικά να απαγκιστρωθείς.... να απαγκιστρωθείς όχι όπως εσύ θέλεις να νομίζεις αλλά σαν αυτούς που φτώχυναν για να Πλουτίσουν, σαν ένα φτωχό Βοσκό που τον κυνηγούν τα σκυλιά τους, σαν ένα Μυτιληνιό Φιλόσοφο που του έκαψαν το σπίτι, εάν δεν μπορέσεις σαν αυτούς ξέμπαρκε να Πιστέψεις δεν θα μπορέσεις ποτέ να Δεις τη Πόλη σου.
Θα παραμείνεις με τους δαίμονες και τα ερείπια σε αυτό το κατεστραμένο λιμάνι. Μέχρι να Έρθει το Κύμα το Μεγάλο που όλα θα τα σηκώσει.Το Ηφαίστειο απέναντι Βρυχάται. Το Ακούς ξέμπαρκε.
Τα τελευταία Καράβια έρχονται στο Λιμάνι.. Θα Μπαρκάρεις;Θα Παραμείνεις; Ούτε εσύ γνωρίζεις.
Σε λυπάμαι Ξέμπαρκε.Αυτή είναι η Τραγωδία σου: Να ξέρεις πως αν απαγκιστρωθείς θα Ζήσεις αλλά να μην Τολμάς και οι Δαίμονες να σε τραβάνε πίσω
Μετωπική
Ομάδα Ιωάννης Κομνηνός
Comments
Post a Comment